Bystrzyk axelroda
Bystrzyk axelroda - Hyphessobrycon herbertaxelrodi - czarny neon, pochodzenie Rio Taquari koło miasta Coxim w brazylijskim stanie Mato Grosso do Sul.
Wygląd charakterystyczny dla tego gatunku jest dwubarwny pas, który ciągnie się od pokryw skrzelowych do nasady płetwy ogonowej. Jego górna, węższa część jest błyszcząca, żółtozielona do zielonej; dolna, szersza część jest głęboko czarna. Grzbiet jest brunatnooliwkowy z ciemniejszym zarysem łusek, brzuch srebrzysty. Płetwy przezroczyste, żółtawe. Górna część tęczówki oka jest błyszcząca, czerwona; dolna - zielona.
Długość ryby akwariowe te dorastają do 3,5 cm.
Cechy płciowe samica ma bardziej wydatny brzuch, samiec
smuklejszy.
Charakter gatunek zgodny i towarzyski; należy trzymać gromadkę rybek, które najchętniej przebywają w przydennej i środkowej warstwie wody.
Akwarium średnie lub duże, częściowo zarośnięte, nie za jaskrawo oświetlone lub zacienione częściowo przez rośliny pływające (!). Możliwie ciemne podłoże i dekoracje.
Woda miękka pH 6-7 krystalicznie przezroczysta !, pożądany niewielki dodatek garbników; stara, regularnie nieznacznie odświeżana o temperaturze około 24 C. Osobniki nie przeznaczone do rozrodu mogą być hodowane w wodzie średnio twardej. Istniej doniesienia, że osobniki hodowane w takiej średnio twardej wodzie z powodzeniem rozmnażano, ale nie wydaje się to racjonalnym postępowaniem.
Pokarm rureczniki, wazonkowce, oczliki, rozwielitki, suche pokarmy.
Rozmnażanie trudne, pod wieloma względami podobne do rozmnażania Neona Innesa, ale nie obarczone tyloma problemami technicznymi. Akwarium tarliskowe o pojemności około 5 l, całkowicie szklane i odkażone. Niezbędne jest użycie rusztu ikrowego. Jako podłoża do składania ikry używamy kłębka mchu jawajskiego (Vesicuaria dubyana), przetrzymanego w kwarantannie i zdezynfekowanego ( Neon Innesa). Akwarium powinno być ustawione w spokojnym miejscu i tak zacienione, aby można było zobaczyć jeszcze ryby. Woda w akwarium tarliskowym bardzo miękka (twardość ogólna około 2 n, twardość węglanowa równa zero) pH około 6,5 z niewielkim (!) dodatkiem garbników, w temperaturze 26 C. Ryby rozmnażają się również w twardszej wodzie (według niektórych autorów nawet do 12n), ale warunkiem powodzenia jest zerowa twardość węglanowa. Często jednak wraz ze wzrostem twardości wody spada produktywność tarła. Pochodzenie wody ma podobne znaczenie, jak u Neona Innesa. W dobrych warunkach bystrzyk Axelroda osiąga dojrzałość płciowa w wieku około 6 miesięcy. Produktywność tak młodych osobników jest jednak stosunkowo mała. Najlepiej do tarła użyć osobniki 10-12 miesięczne, ale warunkiem jest hodowla ryb w miękkiej wodzie. "Odkładanie" ryb do tarła przeprowadzamy w taki sam sposób, karmimy. Tarło następuje często dopiero na trzeci dzień. Po tarle ryby dorosłe wyławiamy zdezynfekowaną wrzątkiem siatką, a akwarium tarliskowe całkowicie zaciemniamy. Dalsze postępowanie jest takie jak w przypadku neona Innesa. Młode bystrzyki Axelroda są bardzo żarłoczne i rosną stosunkowo szybko. Zwykle już w drugim dniu aktywnego życia potrafią zjadać larwy oczlików lub solowca. Wymagają one w związku z tym odpowiednio wiele miejsca w miarę wzrostu, obfitego karmienia i odświeżania wody.
Długość ryby akwariowe te dorastają do 3,5 cm.
Cechy płciowe samica ma bardziej wydatny brzuch, samiec
smuklejszy.
Charakter gatunek zgodny i towarzyski; należy trzymać gromadkę rybek, które najchętniej przebywają w przydennej i środkowej warstwie wody.
Akwarium średnie lub duże, częściowo zarośnięte, nie za jaskrawo oświetlone lub zacienione częściowo przez rośliny pływające (!). Możliwie ciemne podłoże i dekoracje.
Woda miękka pH 6-7 krystalicznie przezroczysta !, pożądany niewielki dodatek garbników; stara, regularnie nieznacznie odświeżana o temperaturze około 24 C. Osobniki nie przeznaczone do rozrodu mogą być hodowane w wodzie średnio twardej. Istniej doniesienia, że osobniki hodowane w takiej średnio twardej wodzie z powodzeniem rozmnażano, ale nie wydaje się to racjonalnym postępowaniem.
Pokarm rureczniki, wazonkowce, oczliki, rozwielitki, suche pokarmy.
Rozmnażanie trudne, pod wieloma względami podobne do rozmnażania Neona Innesa, ale nie obarczone tyloma problemami technicznymi. Akwarium tarliskowe o pojemności około 5 l, całkowicie szklane i odkażone. Niezbędne jest użycie rusztu ikrowego. Jako podłoża do składania ikry używamy kłębka mchu jawajskiego (Vesicuaria dubyana), przetrzymanego w kwarantannie i zdezynfekowanego ( Neon Innesa). Akwarium powinno być ustawione w spokojnym miejscu i tak zacienione, aby można było zobaczyć jeszcze ryby. Woda w akwarium tarliskowym bardzo miękka (twardość ogólna około 2 n, twardość węglanowa równa zero) pH około 6,5 z niewielkim (!) dodatkiem garbników, w temperaturze 26 C. Ryby rozmnażają się również w twardszej wodzie (według niektórych autorów nawet do 12n), ale warunkiem powodzenia jest zerowa twardość węglanowa. Często jednak wraz ze wzrostem twardości wody spada produktywność tarła. Pochodzenie wody ma podobne znaczenie, jak u Neona Innesa. W dobrych warunkach bystrzyk Axelroda osiąga dojrzałość płciowa w wieku około 6 miesięcy. Produktywność tak młodych osobników jest jednak stosunkowo mała. Najlepiej do tarła użyć osobniki 10-12 miesięczne, ale warunkiem jest hodowla ryb w miękkiej wodzie. "Odkładanie" ryb do tarła przeprowadzamy w taki sam sposób, karmimy. Tarło następuje często dopiero na trzeci dzień. Po tarle ryby dorosłe wyławiamy zdezynfekowaną wrzątkiem siatką, a akwarium tarliskowe całkowicie zaciemniamy. Dalsze postępowanie jest takie jak w przypadku neona Innesa. Młode bystrzyki Axelroda są bardzo żarłoczne i rosną stosunkowo szybko. Zwykle już w drugim dniu aktywnego życia potrafią zjadać larwy oczlików lub solowca. Wymagają one w związku z tym odpowiednio wiele miejsca w miarę wzrostu, obfitego karmienia i odświeżania wody.
