Neon Innesa

Paracheirodon innesi, pochodzenie małe leśne strumyki oraz rozlewiska dopływów górnej Amazonki, szczególnie w okolicach miejscowości Leticia i Tabatinga.

Wygląd pięknie błyszczący, niebieski, często zielono się mieniący pas ciągnie się od górnej części tęczówki oka do nasady płetwy tłuszczowej. Pod nim, mniej więcej od połowy ciała aż do nasady płetwy ogonowej ciągnie się szeroki pas o intensywnie czerwonej barwie. Grzbiet zielonobrunatny, z czerwonawym albo fioletowym połyskiem. Brzuch srebrzysty. Tęczówka oka silnie błyszcząca niebieskozielona. Płetwy bezbarwne, końce pierwszych promieni płetwy odbytowej są mlecznobiałe.

Długość ryby akwariowe te dorastają do 4 cm

Cechy płciowe samica ma bardziej wydatny brzuch, samiec smuklejszy.

Charakter gatunek zgodny i towarzyski; należy trzymać gromadkę rybek, które najchętniej przebywają w przydennej i środkowej warstwie wody.

Akwarium średnie lub duże, częściowo zarośnięte, nie za jaskrawo oświetlone lub zacienione częściowo przez rośliny pływające !. Możliwie ciemne podłoże i dekoracje.

Woda miękka pH  6-7, krystalicznie  przezroczysta (!); pożądany dodatek garbników; stara, regularnie nieznacznie odświeżana o temperaturze 19-22 C. Osobniki nie przeznaczone do rozrodu mogą byċ hodowane również w wodzie średnio twardej o temperaturze do 25 C.

Pokarm rureczniki, wazonkowce, oczliki, rozwielitki, suche pokarmy, żółtko, posiekana wątroba wołowa lub cielęca.

Neon Innesa - ryby akwariowe - zdjęcia 01

Neon Innesa - ryby akwariowe - zdjęcia 02

Neon Innesa - ryby akwariowe - zdjęcia 03

Neon Innesa - ryby akwariowe - zdjęcia 04

Neon Innesa - ryby akwariowe - zdjęcia 05

Rozmnażanie jest bardzo trudne, gdyż ikra i larwy są bardzo wrażliwe na światło, zanieczyszczenia oraz bakterie, grzyby i pierwotniaki. Bardzo małe akwarium tarliskowe (2 - 4 l., poziom wody do 15 cm) całkowicie szklane, odkażone, bez podłoża, zacienione czarnym papierem fotograficznym lub włożone w odpowiadający mu wymiarami karton. Światło powinno padać tylko przez wycięte okienko o powierzchni około 25 cm2. Niektórzy hodowcy umieszczają na dnie akwarium tarliskowego odkażony wrzątkiem ruszt ikrowy, inni nie używaj go. Jeszcze inni kładą do akwarium tarliskowego poddane kwarantannie rośliny o miękkich, cienkich liściach i łodygach. Dla dezynfekcji należy je przedtem zanurzyć na 5 minut w wodnym roztworze nadmanganianu potasu (O,O5 g/1l wody). Użycie roślin zawsze niesie jednak za sobą ryzyko rozwoju zabójczych dla ikry i larw neona bakterii, grzybów i pierwotniaków. Woda w akwarium tarliskowym powinna być bardzo miękka (twardość ogólna 1-2 n, twardość węglanowa równa zero), lekko kwaśna (pH 6,O-6,5), z dodatkiem garbników. Niektórzy hodowcy używają wody nieco twardszej (twardość ogólna około 6 n). Najlepsza jest woda źródlana o odpowiedniej twardości. Jeżeli takiej nie ma, to można użyć mieszanki wody destylowanej z twardszą wodą o dużej czystości chemicznej i mikrobiologicznej. Używa się również wody zmiękczonej za pomoc kationitu, ale w takim przypadku na1eży liczyć się z większymi możliwościami rozwoju szkodliwych mikroorganizmów. Niezależnie od rodzaju wody musi być ona idealnie przezroczysta (!) Najlepiej sprawdzić to oświetlając w ciemności akwarium skośnie latarką - woda w smudze światła musi być krystaliczna, nie może mieć żadnych zawiesin ani "mgiełki. Powinna być przygotowana co najmniej 2 tygodnie wcześniej i pozostawiona w czystym (!), przykrytym naczyniu szklanym, w celu jej wyklarowania i ustabilizowania się odczynu. Do akwarium tarliskowego zlewamy ją ostrożnie czystym (!) wężykiem, podobnie jak wino z butli. Dla dodatkowego odkażenia akwarium tarliskowego dobrze jest je naświetlić promieniami ultrafioletowymi. Do rozmnażania nadają się w zasadzie ryby, które nie przekroczyły jednego roku życia - od osobników starszych niż rok najczęściej nie można uzyskać żywego potomstwa. Pamiętać należy, że samice dojrzewają wcześniej od samców - optymalnym zestawem do tarła jest sześciomiesięczna samica i o 1-2 miesiące starszy samiec. W mniej korzystnych warunkach ryby mogą dojrzewać nawet po dziesięciu miesiącach. Na kilka dni przed przewidywanym tarłem ryby rozdzielamy według płci i intensywnie karmimy. Dobre wyniki daje karmienie posiekaną wątrobą wołową lub cielec. Można także ryb nie rozdzielać, ale muszą być one we właściwym czasie "odstawione" do tarła, gdyż w przeciwnym razie wypełnione ikrą samice wycierają się w akwarium ogólnym. Na 24 godziny przed przeniesieniem do akwarium tarliskowego ryb już nie karmimy. Jeżeli twardość wody w akwarium ogólnym różni się o więcej niż 5 n od twardości wody w akwarium tarliskowym, lub też pH o więcej niż 0,5, to należy przetrzymać ryby przez 23 godziny w wodzie o twardości i pH pośrednim, przed przeniesieniem ich do akwarium tarliskowego. Do jednego akwarium tarliskowego przenosimy zawsze tylko jedną parę, przy czym dobrze jest wybierać osobniki, które już w akwarium wykazywały zainteresowanie sobą. Przenosiny dokonujemy wieczorem, a z reguły już następnego dnia ryby przystępują do tarła. Jednakże zdarza się, że tarło ma miejsce dopiero na drugi lub na trzeci dzień. Jeżeli po czterech dniach tarło nie nastąpi należy ryby przenieść z powrotem do akwarium ogólnego, a w przyszłości spróbować rozrodu z inaczej zestawioną parą. Ryb dorosłych w akwarium tarliskowym nie karmimy. Po skończonym tarle parę rozpłodową wyławiamy zdezynfekowaną wrzątkiem siatką i przenosimy do akwarium ogólnego, żywiąc ją intensywnie. Ryby mogą pożerać ikrę, wiec należy je wyłowić możliwie szybko po tarle. Akwarium tarliskowe  po tarle dokładnie zaciemniamy. Po 24 godzinach od złożenia kryształowo przezroczystej ikry sprawdzamy za pomocą latarki, czy zarodki w ikrze się poruszają i czy ikra nie zbielała zdarza się bowiem że pierwsze mioty dają ikrę szybko zamierając i bielejącą. Nie należy się tym zniechęcać lecz powtarzać tarło dobranej już pary co 8-1O dni. Niektórzy hodowcy zalecają wybieranie bielejących pojedynczych ziaren ikry za pomocą zdezynfekowanej we wrzątku szklanej rurki, lub też dodawanie do wody po tarle preparatu ,,Cilex'' (1 tabletkę cilex rozpuszcza się w 125 cm3 wody destylowanej dodaje 6 cm3 tego roztworu na 2 l wody w akwarium tarliskowym). Karmienie należy rozpocząć w momencie przystąpienia  przez maleńkie rybki do normalnego pływania. Odsłaniamy wtedy stopniowo akwarium od góry i usuwamy ewentualny ruszt ikrowy. Opóźnienie karmienia o jeden dzień powoduje osłabienie narybku i masowe padanie. Narybek karmimy "pyłem" zawierającym pierwotniaki, wrotki, a po trzech dniach również larwy oczlików. Niektórzy hodowcy zalecają karmienie przez pierwsze 3 dni pantofelkami, a  następnie larwami solowca. Maleńkie rybki muszą pływać wśród pokarmu, w żadnym wypadku nie powinny go szukać. Codziennie oczyszczamy akwarium tarliskowe za pomocą szklanej rurki lub odmulacza z resztek pokarmu i nieczystości leżących na dnie, wymieniając przy tym 5-1O% wody. Należy już wtedy dodawać wody nieco twardszej, niż użyta do tarła i w ten sposób stopniowo przyzwyczajać rybki do wody, w której normalnie będą hodowlane. Ponieważ narybek nie znosi mętnej wody, niezbędny jest delikatnie pracujący filtr. Dwutygodniowe młode neony przenosimy wraz z wodą do większego akwarium, napełnionego  podobną wodą. Z reguły po 4-6 tygodniach młode neony są już wybarwione i trudności z wychowem praktycznie mijają. Wybarwione rybki jedzą już taki sam pokarm jak osobniki dorosłe - najwyżej musi on być odpowiednio rozdrobniony.

Popularne posty z tego bloga

Platka ryba akwariowa ładna i niekłopotliwa