Drobnoustek beckforda Drobnoustki Beckforda

Nannostomus beckford, pochodzenie jest szeroko rozprzestrzenionym gatunkiem, Drobnoustki beckforda posiadającym szereg form lokalnych w Gujanie, w dorzeczu dolnej i środkowej Amazonki oraz rzeki Parana, W akwariach rozpowszechniony jest obecnie Nannostomus beckfordi aripirangensis pochodzący z wyspy Aripiranga na dolnej Amazonce i do niego odnoszą się zamieszczone niżej dane.

Wygląd ryby te zmieniają ubarwienie zależne od pory dnia. Drobnoustek w dobrych warunkach w dzień boki ciała oraz podstawa płetw grzbietowej, ogonowej, odbytowej i brzusznych są krwistoczerwone. Końce płetw brzusznych błyszczące, jasnobłękitne. Wzdłuż ciała ciągnie się szeroki, błękitno czarny pas, nad nim wąski, złocistożółty. Samica jest ubarwiona mniej jaskrawo, tylko podstawy płetw są czerwonawe.
Długość do 6,5 cm, samica z reguły nieco mniejsza.

Cechy płciowe różnice w ubarwieniu ciała, u samca końce płetw brzusznych są jasnobłękitne.

Środkowa część wody jest ich ulubioną

Charakter są zgodne i towarzyskie, należy trzymać gromadkę rybek, które najchętniej przebywają w środkowej warstwie wody.

Akwarium średnie lub duże, częściowo zarośnięte nie za jaskrawo oświetlone Drobnoustki lubią jednak punktowe oświetlenie przez 2-3 godziny dziennie wąską wiązką promieni słonecznych; pożądane zacienienie przez rośliny pływające, możliwie ciemne podłoże i dekoracje.

Woda zalecana woda miękka, pH 6-7, krystalicznie przezroczysta !, pożądany dodatek garbników, stara, regularnie nieznacznie odświeżana, o temperaturze 24-27°C.

Pokarm rureczniki, wazonkowce, drobne owady, oczliki, rozwielitki, suche pokarmy.

Drobnoustek beckforda posiada niewielkie otwór gębowy


Drobnoustki mają w stosunku do swej wielkości, mały otwór gębowy i dlatego nie należy im podawać pokarmu o zbyt dużych rozmiarach w razie potrzeby musimy pokarm rozdrobnić i posiekać.

Drobnoustek beckforda wystarczy niewielkie akwarium do życia


Rozmnażanie jest trudne. Drobnoustek Potrzebuje bardzo małe akwarium tarliskowe około 4-5 l, poziom wody około 10 cm, całkowicie szklane i odkażone. Oświetlenie takie, aby wewnątrz panował półmrok, dolna połowa całkowicie zaciemniona czarnym papierem fotograficznym, albo akwarium wstawione w odpowiadający rozmiarami, sięgający do połowy wysokości karton. Jako podłoże do składania ikry do akwarium wkładamy pęki poddanych kwarantannie i odkażonych, drobnolistnych roślin np. wywłóczniki, mech jawajski. Woda w akwarium tarliskowym powinna być bardzo miękka twardość ogólna około 2°n, twardość węglanowa równa zero, przefiltrowana przez torf, o temperaturze 26-28°C i pH około 6,5. Pochodzenie, przygotowanie i klarowność wody ma podobne znaczenie, jak u Neona Innesa. Na 6-7 dni przed planowanym tarłem ryby rozdzielamy według płci i intensywnie karmimy. Szczególnie korzystne jest karmienie samic czerwonawo zabarwionymi rozwielitkami. Do tarła wybieramy niezbyt starą, ładnie wybarwioną, zdrową parę ryb akwariowych. Tarlaki wpuszczamy do akwarium tarliskowego wieczorem. Ikra składana jest między roślinami. Tarło należy zaobserwować i zaraz po jego zakończeniu wyłowić osobniki rodzicielskie zdezynfekowaną wrzątkiem siatką. Jeżeli tego nie zrobimy, to pożerają one z smakiem ikrę. Po wyłowieniu tarlaków akwarium zaciemnić. Gdy młode Drobnoustki zaczynają pływać w pozycji horyzontalnej przeważnie na 4-5 dzień po tarle, karmimy je najdrobniejszym pyłem (wrotki) lub pierwotniakami z hodowli. Usuwamy też wtedy nadmiar roślin. Dalsza opieka nad narybkiem jest podobna, jak w przypadku Neona Innesa. Młode drobnoustki stosunkowo długo wymagają jednak karmienia drobnym pokarmem.

Popularne posty z tego bloga

Platka ryba akwariowa ładna i niekłopotliwa