Ukośnik ozdobny
Ukośnik ozdobny Poecilobrycon eque, pochodzenie Ukośniki Ozdobne występują w dorzeczu środkowej Amazonki i Rio Negro.
Wygląd: Ukośnik ryby te zmieniają ubarwienie zależne od pory doby, i samopoczucia ryby. W dobrych warunkach w dzień ma jasnobrunatny do srebrzystoszarego grzbiet, z pięcioma podłużnymi rzędami ciemnych punktów. Na srebrzystych bokach ciała, od otworu gębowego do nasady płetwy ogonowej, ciągnie się szeroki, czarnobrunatny pas. Dolna część płetwy ogonowej ryby jest ciemna, górna - bezbarwna. Płetwa odbytowa czerwono-czarna, pozostałe płetwy bez wyraźnego zabarwienia.
Długość: do 5 cm.
Cechy płciowe: samiec smuklejszy w partii brzusznej i intensywniej ubarwiony, końce płetw brzusznych ma wyraźnie błękitnobiałe.
Charakter: są to ryby zgodne i towarzyskie, ale niezbyt ruchliwe w akwarium. Powinno się je trzymać w gromadce. Ryby akwariowe te przebywają najchętniej w górnej i środkowej partii wody, gdzie stoją w charakterystycznej pozycji głową do góry pod kątem około 45°. Tę pozycję ryby akwariowe zachowują również w czasie pływania. Ukośniki można stowarzyszać tylko z rybami o podobnej wielkości lub mniejszymi.
Akwarium: średnie lub duże, częściowo zarośnięte nie za jaskrawo oświetlone Drobnoustki lubią jednak punktowe oświetlenie przez 2-3 godziny dziennie wąską wiązką promieni słonecznych; pożądane zacienienie przez rośliny pływające, możliwie ciemne podłoże i dekoracje.
Woda: zalecana woda miękka, pH 6-7, krystalicznie przezroczysta !, pożądany dodatek garbników, stara, regularnie nieznacznie odświeżana, o temperaturze 22-27°C .
Pokarm: rureczniki, wazonkowce, drobne owady, oczliki, rozwielitki, suche pokarmy. Ukośniki pobierają pokarm z powierzchni i górnej partii toni wody. Ich przysmakiem są larwy komarów i drobne owady, które powinny stanowić około 50% całości pożywienia.
Rozmnażanie: jest trudne. W ogólnych zarysach podobne do rozmnażania Drobnoustka Beckforda. Ryby te potrzebujemy małe akwarium tarliskowe około co najmniej 8 l, poziom wody około 20 cm, całkowicie szklane i odkażone. Oświetlenie takie, aby wewnątrz panował półmrok, dolna połowa całkowicie zaciemniona czarnym papierem fotograficznym, albo akwarium wstawione w odpowiadający rozmiarami, sięgający do połowy wysokości karton.
Na dno wkładamy ruszt ikrowy; jako podłoża do składania ikry używamy przetrzymywanych w kwarantannie i zdezynfekowanych Neona Innesa gałązek ludwigii lub nadwódki wielonasiennej, których dolne końce przyciskamy do rusztu ikrowego kamykami.
Woda w akwarium tarliskowym powinna być bardzo miękka twardość ogólna około 2°n, twardość węglanowa równa zero, przefiltrowana przez torf, o temperaturze 26-28°C i pH około 6,5. Pochodzenie, przygotowanie i klarowność wody ma podobne znaczenie, jak u Neona Innesa. Na 6-7 dni przed planowanym tarłem rozdzielamy, według płci i intensywnie karmimy. Szczególnie korzystne jest karmienie samic czerwonawo zabarwionymi rozwielitkami. Do tarła wybieramy niezbyt starą, ładnie wybarwioną, zdrową parę ryb akwariowych.
Tarlaki wpuszczamy do akwarium tarliskowego wieczorem. Ikra składana jest pod liśćmi, ale większość jej opada na dno. Ukośniki ozdobne są mało produktywne i 60-80 młodych z lęgu jest bardzo dobrym rezultatem. Gdy młode ukośniki pływają już w toni wody w pozycji prawie pionowej ! przenosimy je wraz z częścią wody do innego, małego akwarium, gdzie zachowujemy poziom wody 3-5 cm. Oświetlamy je z góry rozproszonym światłem i karmimy regularnie maleńkie rybki pierwotniakami z hodowli, albo najdrobniejszym pyłem (pierwotniaki, wrotki).
Wygodne jest użycie, przy karmieniu wyhodowanymi pierwotniakami, dozownika kroplowego. Zachowujemy przy tym te same warunki czystości i odświeżania wody, co przy wychowie maleńkich Neonów Innesa. Młode ryby Ukośniki stosunkowo długo wymagają takiej specjalnej troski. Gdy osiągną 8-10 mm długości można je przenieść do większego akwarium, gdzie już potrafią odżywiać się podobnie jak osobniki wyrośnięte, ale oczywiście odpowiednio drobnym pokarmem.
