Neon czerwony
Wygląd w ubarwieniu podobny do neona Innesa, od którego różni się większą ilością czerwieni w dolnej połowie ciała, a także szerszym błyszczącym pasem. Szeroki, silnie zielono, błękitnie lub turkusowo błyszczący pas ciągnie się od górnej części tęczówki oka aż poza płetwę tłuszczową. Ten błyszczący pas wyraźnie kontrastuje z dolną partią ciała, która ma zabarwienie krwistoczerwone, z wyjątkiem najbardziej dolnej części brzucha, która jest srebrzysta. Grzbiet brunatny z fioletowym połyskiem. Płetwy bezbarwne.
Długość maksymalnie do 5 cm, osobniki spotykane w akwariach nie przekraczaj 4 cm.
Cechy płciowe samica ma bardziej wydatny brzuch i jest z reguły nieco większa, samiec smuklejszy i drobniejszy.
Charakter gatunek zgodny i płochliwy (!) należy trzymać gromadkę rybek, które najchętniej przebywają w przydennej i środkowej warstwie wody.
Akwarium średnie lub duże, częściowo dobrze zarośnięte przez szerokolistne rośliny zacieniające dno, wskazane rośliny pływające (!) oraz nie za jaskrawe oświetlenie (!). Możliwie ciemne podłoże i dekoracje (!). Ze względu na płochliwość ryb akwarium powinno być ustawione w spokojnym miejscu. Z tego samego powodu najlepiej trzymać czerwone neony bez towarzystwa innych gatunków.
Woda twardość ogólna 3-6 n, lekko kwaśna (pH 6,O-6,5); krystalicznie
przezroczysta (!); niezbędny dodatek garbników; stara, regularnie
nieznacznie odświeżana; o temperaturze 21-25 C.
Pokarm oczliki, rozwielitki, rureczniki, wazonkowce, żółtko, suche pokarmy, posiekana wątroba wołowa lub cielęca. Pokarm musi być urozmaicony !
Rozmnażanie bardzo trudne, neon czerwony należy ciągle do gatunków określanych w gwarze akwarystycznej mianem ryb "problemowych". W światowym handlu akwarystycznym spotyka się ciągle jeszcze więcej osobników pochodzących z odłowów w naturalnym środowisku, niż rozmnożonych w niewoli. W kraju mamy do czynienia praktycznie tylko z osobnikami rozmnożonymi w niewoli. Pominiemy więc dodatkowe prob1emy związane z rozmnażaniem osobników pochodzących z odłowów. Pomimo podobieństwa wyglądu, pokrewieństwa systematycznego i podobnych problemów czysto technicznych neon czerwony stawia hodowcy wyższe wymagania przy próbach rozmnażania, niż Neon Innesa. Wynika to z nieco odmiennych cech zachowania obu gatunków, a prawdopodobnie jest także związane ze stosunkowo krótkim okresem "udomowienia" neona czerwonego. Dla udanego rozmnożenia czerwonego neona należy zwrócić szczególną uwagę na spełnienie następujących warunków: - dobór właściwej pary rozpłodowej, gdyż ryby wycieraj się ze sobą tylko wtedy, gdy odpowiadają sobie nawzajem. Należy wiec bacznie obserwować zachowanie się rybek w akwarium hodowlanymnym. Do tarła wybierać tylko te ryby, które wykazują wzajemne zainteresowanie sobą i chęć do tarła. - przygotowanie właściwej wody do tarła - musi być ona wolna od skażeń chemicznych i mikrobiologicznych oraz idealnie przezroczystsza. - właściwe ustawienie akwarium tarliskowego - aby znaleźć właściwe miejsce należy niekiedy przeprowadzić szereg prób. Prawdopodobnie jest to związane z odpowiednio spokojnym otoczeniem i natężeniem światła. W naturze neon czerwony wyciera się z reguły w spokojne noce przy świetle księżyca. Akwarium tarliskowe powinno mieć pojemność około 15 l (poziom wody do 15 cm), być całkowicie szklane, odkażone, bez podłoża.Niezbędne jest użycie rusztu ikrowego. Akwarium podobnie osłonięte, jak przy rozmnażaniu neona Innesa i ustawiane w bardzospokojnym miejscu. W nocy w pomieszczeniu w którym stoi akwarium w przeciwległym kącie zapalamy żarówkę o mocy 25 W. Woda w akwarium tarliskowym powinna być bardzo miękka (twardość ogólna 1,01-1,5 n, twardość węglanowa równa zero), lekko kwaśna (pH 5,5-6,O), z dodatkiem garbników. Najlepsza jest woda źródlana o odpowiedniej twardości. Jeżeli takiej nie ma to można użyć wody destylowanej, odpowiednio zmieszanej z twardszą wodą o dużej czystości chemicznej i mikrobiologicznej. Przy przygotowywaniu wody obowiązują te same zasady, jak w przypadku Neona Innesa. Czerwone neony w dobrych warunkach uzyskuj dojrzałość płciową w 6-8 miesiącu życia, przy czym samce dojrzewają około 2 miesięcy później od samic. Należy to mieć na uwadze przy doborze ryb hodowlanych. Ryby przenosimy do akwarium tarliskowego w podobny sposób, jak neona Innesa, przy czym samca o 5-6 godzin później niż samice. Temperatura wody powinna być taka sama, jak w akwarium ogólnym. Po przeniesieniu tarlaków podnosimy temperaturę wody (przez około 12 godzin) do 27-28 C. W przeciwieństwie do Neona Innesa tarło Neona Czerwonego następuje z reguły dopiero po dwóch, trzech, czterech, a nawet pięciu dniach. Jeżeli po sześciu dniach nie doszło do tarła, to trzeba ryby odłowić z powrotem do akwarium hodowlanego i spróbować w przyszłości tarła z inaczej zestawioną parą. Rybek dorosłych w akwarium tarliskowym nie karmimy. Obecność jasnobrunatnej ikry kontrolujemy (bardzo ostrożnie!) dwa razy dziennie (rano i wieczorem) za pomoc małej latarki. Jeżeli ikra jest złożona, to wyławiamy tarlaki zdezynfekowaną wrzątkiem siatką, a akwarium tarliskowe całkowicie zaciemniamy na okres czterech dni. W 24 godziny po tarle można wybrać zbielałe ziarna ikry za pomoc zdezynfekowanej we wrzątku szklanej rurki. Na piąty dzień rozpoczynamy ponowne kontrole, tym razem by stwierdzić moment rozpływania się narybku. Po stwierdzeniu tego faktu ostrożnie(!) odsłaniamy akwarium od góry i usuwamy ruszt ikrowy. Gwałtowne oświetlenie akwarium powoduje, że bardzo płochliwy narybek może się uszkodzić o jego ścianki. Po odsłonięciu akwarium od góry, gdy jest one całe równomiernie oświetlone, podajemy pokarm. Winien on być rozprowadzony równomiernie, co uzyskujemy przez zastosowanie delikatnego przewietrzenia. Rodzaj pokarmu i sposób wychowu młodych są takie same, jak u neona Innesa. Narybek neona Czerwonego rośnie stosunkowo wolno. Uwaga: z racji swego przepięknego wyglądu Neon Czerwony jest chętnie umieszczany w wielogatunkowach akwariach dekoracyjnych. Pogląd ten podtrzymują również przepiękne zdjęcia spotykane w popularnej literaturze akwarystycznej. Należy jednak pamiętać, że gatunek ten źle nadaje się do tego typu akwariów. Ze względu na swą płochliwość rybki chowają się zwykle pod i między roślinami, a poza tym często i niebezpiecznie choruj, z racji przebywania w zbyt twardej i zbyt alkalicznej dla nich wodzie.
