Razbora klinowa Razbory klinowe Ryba
Razbora - Rasbora heteromorpha, pochodzenie występują szeroko w południowo-wschodniej Azji, jestem w takcie zakładania akwarium 112l Zdecydowałem się na ławicę.
Długość ryby tego gatunku dorastają do 4,5 cm.
Cechy płciowe samiec jest smuklejszy, przedni brzeg ciemnej klinowatej plamy ma prosty. Samica jest pełniejsza w partii brzusznej, przedni brzeg plamy w dolnej jej części ucieka do tyłu.
Charakter są to ryby zgodne, towarzyskie i ruchliwe. Większość czasu przebywa najchętniej w środkowej warstwie wody. Musimy hodować je w gromadce, w towarzystwie innych, niewielkich ryb o podobnych wymaganiach. Samce przybierają często pozy imponujące i odbywają między sobą nieszkodliwe walki. Razbory są bardzo wrażliwe na choroby i niekorzystne warunki w akwarium.
Akwarium średnie lub duże, częściowo zarośnięte nie za jaskrawo oświetlone Drobnoustki lubią jednak punktowe oświetlenie przez 2-3 godziny dziennie wąską wiązką promieni słonecznych; pożądane zacienienie przez rośliny pływające, możliwie ciemne podłoże i dekoracje.
Woda miękka, lekko kwaśna o pH około 6,5, wskazany jest dodatek garbników, regularnie znacznie odświeżana !, o temperaturze 23-25°C.
Pokarm rureczniki, wazonkowce, rozwielitki, oczliki, suche pokarmy.
Rozmnażanie tego gatunku jest trudne, ponieważ dobór odpowiadającej sobie pary ryb akwariowych nie jest łatwy, a ikra i larwy są bardzo mocno wrażliwe na zanieczyszczenia i nieprawidłowe właściwości wody. Akwarium tarliskowe najlepiej powinno mieć pojemność co najmniej 10 l, być całkowicie szklane i odkażone. Poziom wody około 20 cm. Na środku akwarium układamy obciążoną kamykiem przy korzeniach i odkażoną, dobrze rozwiniętą roślinę zwartki (Cryptocoryne), o liściach długości około 15 cm. Również można też użyć zamocowanych pod kontem pasków zielonego, sprężystego plastiku o szerokości około 3 cm. Nadają się też spotykane w handlu akwarystycznym za granicą plastikowe imitacje zwartek lub innych roślin o podobnym pokroju. Jasne że te plastikowe imitacje roślin również muszą być odkażone.
Akwarium tarliskowe zaciemniamy czarnym papierem fotograficznym lub umieszczamy w odpowiadający mu wymiarami karton. Światło musi padać tylko jedynie przez wycięte w górnej części okienko o powierzchni około 50 cm2 w taki sposób, aby w jego wiązce nie znalazła się roślina lub paski plastiku.
Woda w akwarium tarliskowym powinna być bardzo miękka o twardości ogólnej 3-5°n, twardość węglanowa poniżej 0,5°n, a według innych źródeł równa zero, woda powinna być lekko kwaśna o pH około 6,5, z dodatkiem garbników (filtrowanie przez torf!), o temperaturze 26-28°C.
Najlepsza jest woda źródlana o odpowiedniej twardości. Jeżeli takiej nie ma, to można użyć mieszanki wody destylowanej z twardszą wodą o dużej czystości chemicznej i mikrobiologicznej. Używa się również wody zmiękczonej za pomoc kationitu, ale w takim przypadku należy liczyć się z większymi możliwościami rozwoju szkodliwych mikroorganizmów. Niezależnie od rodzaju wody musi być ona idealnie przezroczysta (!) Najlepiej sprawdzić to oświetlając w ciemności akwarium skośnie latarką - woda w smudze światła musi być krystaliczna, nie może mieć żadnych zawiesin ani mgiełki. Powinna być przygotowana co najmniej 2 tygodnie wcześniej i pozostawiona w czystym (!), przykrytym naczyniu szklanym, w celu jej wyklarowania i ustabilizowania się odczynu. Do akwarium tarliskowego zlewamy ją ostrożnie czystym (!) wężykiem, podobnie jak wino z butli. Dla dodatkowego odkażenia akwarium tarliskowego dobrze jest je naświetlić promieniami ultrafioletowymi.
Parę tarlaków stosunkowo najłatwiej dobrać w sposób podobny jak u Bystrzyka Pięknopłetwego. Należy tylko pamiętać, składają ikrę pod szerokimi liśćmi roślin. Przenoszenie ryb do akwarium tarliskowego, postępowanie z nimi oraz wychów narybku są podobne, jak Neona Innesa.
