Pirania natterera
Wygląd ryby akwariowe te mają ubarwienie dość zmienne w zależności od wieku i miejsca pochodzenia ryby. Np. 10-15 cm Piranie mają przy dobrym samopoczuciu błękitnoszary do brunatnoszarego grzbiet, a boki ciała jasnobrunatne do oliwkowych, ze srebrzystym połyskiem i licznymi błyszczącymi metalicznie punkcikami. Dolna część ciała podgardle, brzuch, płetwy piersiowe i brzuszne aż po przednią część płetwy odbytowej ma zabarwienie pomarańczowoczerwone. Płetwy grzbietowa i ogonowa są ciemne, ogonowa z jaśniejszym polem w środku.
Długość te ryby akwariowe dorastają do 30 cm.
Cechy płciowe przeważnie pewne rozróżnienie płci jest możliwe w czasie rozrodczym po zachowaniu ryb. W opisach znajdują się nieraz opinie, że samce Piranii Natterera są mniejsze od samic, a krawędź ich brzucha widziana od przodu ma kształt litery V u samic litery U. Są to jednak dość bardzo niepewne cechy rozpoznawcze tych ryb akwariowych.
Charakter są to ryby akwariowe stadne, lecz równocześnie bardzo drapieżne !, atakują inne gatunki ryb. Niezależnie od swej drapieżności Piranie są również bardzo płochliwe ! i potrzebują spokoju oraz odpowiednio dużego i urządzonego akwarium. Biorąc pod uwagę silne uzębienie bardziej wyrośnięte osobniki mogą być niebezpieczne dla rąk akwarysty, co trzeba mieć pod względem przy pracach pielęgnacyjnych w akwarium ! W warunkach hodowli domowej Piranie potrzebują specjalnego, jednogatunkowego akwarium, gdyż inne ryby akwariowe zostaną pokaleczone i zjedzone. Również w akwarium jednogatunkowym, przy zbyt dużym zagęszczeniu dochodzi do wzajemnego kaleczenia się ryb oraz zjadania słabszych osobników przez silniejsze osobnik. Przy zagwarantowaniu pożądanego spokoju Piranie przebywają przeważnie w środkowej warstwie wody i są dość ruchliwe. Przy nie zapewnieniu spokoju stoją w kątach akwarium i przy dnie, a kiedy nagle zostaną spłoszone mogą w panicznej ucieczce niebezpiecznie uderzać się o ścianki akwarium.
Akwarium specjalnie duże, dla okazów o około 10 cm długości co najmniej 300 litrowe, przy czym na jedną rybę akwariową powinno przypadać co najmniej 50 l wody, a w miarę wzrostu jeszcze więcej. Dekoracje stworzyć z korzeni i dużych kamieni, część akwarium powinna być dobrze zarośnięta przez duże, szerokolistne rośliny. Piranie bardzo lubią dość jasne oświetlenie, ale warunkiem jego stosowania jest odpowiednio duże, zapewniające odpowiedni spokój akwarium. Jeżeli nie jest to w pełni zagwarantowane, to oświetlenie nie może być zbyt jaskrawe. Wskazane są rośliny pływające.
Woda ryby akwariowe te potrzebują wodę miękką, pH 6-7, krystalicznie przezroczysta, pożądany dodatek garbników, regularnie znacznie odświeżana, o temperaturze około 24-27°C. Też też informacje o udanej hodowli Piranii w wodzie twardej, o lekko alkalicznym odczynie, ale nie wydaje się to być odpowiednie.
Pokarm niewielkie osobniki karmimy wszelkimi żywymi pokarmami oraz innymi pochodzenia zwierzęcego. W miarę wzrostu ryb pokarm musi być coraz większych rozmiarów. Osobniki od około 10 cm długości zjadają dżdżownice, mięso wołowe i końskie lub rybie oraz żywe i martwe ryby o zbliżonej do nich długości. Ryby akwariowe te potrafią same wyrywać mniejsze kawałki z większej całości. Małe Piranie należy karmić codziennie i obficie, osobniki po przekroczeniu około 15 cm długości tylko 2-3 razy w tygodniu, lecz koniecznie obficie. Inni hodowcy nie zalecają karmienia Piranii żywymi rybami, co podobno zmniejsza skłonność drapieżników do wzajemnego kaleczenia się w stadzie.
Rozmnażanie tych ryb akwariowych w akwariach ma w dalszym ciągu wygląd dość przypadkowy. Osobniki spotykane w handlu akwarystycznym pochodzą praktycznie wyłącznie z importu z tropików. Do tej pory rozmnożenia Piranii Natterera miały przeważnie miejsce w akwariach o pojemności 1000 lub nawet więcej litrów. Woda była przeważnie miękka, bardzo czysta, regularnie znacznie odświeżana. Jej temperatura wynosiła 24-26°C, odczyn był lekko kwaśny, ale nieraz obojętny, a nawet bardzo słabo alkaliczny pH do 7,5. Para ryb dobierała się sama ze stadka hodowanych ryb, a po dobraniu wyraźnie się wyodrębniała i broniła swego rewiru. Ikra składana była w dołku w piasku, ilość ziaren dochodziła niekiedy do 5000, ale raczej nie przekraczała 400. Samiec przejmował opiekę nad rozwijającą się ikrą. Opieka ta ustawała z chwilą rozpływania się narybku. Młode Piranie zjadały od razu larwy oczlików lub solowca. Były dość płochliwe i nie lubiły jaskrawego światła. Rosły dość szybko. Ciekwostka Pirania Natterera jest najczęściej spotykanym w handlu akwarystycznym gatunkiem z tej grupy. Niekiedy spotyka się również inne gatunki: Serrasalmus Piraya, S. rhombeus, S. niger, S. spilopleura. Są to wszystko importowane z tropików osobniki młodociane, a wzajemne rozróżnienie poszczególnych gatunków na podstawie tych młodych okazów jest praktycznie niemożliwe dla akwarystów. Warunki hodowli dla wszystkich gatunków są podobne. Oprócz Piranii Natterera znane są doniesienia o udanych rozmnożeniach ryb S. rhombeus w akwariach. Rodzina Cyprinidae: Karpiowate:
