Szczupieńczyk pręgowany Aplocheilus lineatus
Łacińska nazwa w świecie akwarystyki to jak podano w tytule, Szczupieńczyk pręgowany pochodzą z Indi i Cejlonu.
Spis treści: Wygląd, Długość, Cechy płciowe, Charakter, Akwarium, Woda, Pokarm, Rozmnażanie szczupieńczyk pręgowany.
Wygląd
Szczupieńczyk samiec ma oliwkowo-żółtobrunatne ciało ze złocistym połyskiem łusek, białawy brzuch, w tylnej części ciała wąskie, niewyraźne, poprzeczne, ciemne pasy. Brzeg płetwy ogonowej ma czerwonawy, środek płetwy jest bezbarwny. Samica tego gatunku jest ciemniej, bardziej matowo ubarwiona, pasy w tylnej części ciała są wyraźniejsze.Długość
tego gatunku dorastają do 10 cm.Cechy płciowe
Widoczne są różnice w ubarwieniu.Charakter
są to ryby akwariowe dość agresywne, względem innych osobników tego samego gatunku, i do innych ryb o podobnej budowie ciała. Nie możemy trzymać go razem ze zbyt małymi rybami akwariowymi, ponieważ szczupieńczyki pręgowane ma stosunkowo duży otwór gębowy i wyrośnięte osobniki, mogą je zjadać.Jest to gatunek przebywający najchętniej w pod powierzchniowej warstwie wody w akwarium. Jest rybą akwariową co nie lubi gwałtownych zmian oświetlenia.
Akwarium
średnie lub duże, zalecane częściowo dobrze zarośnięte, konieczne są rośliny pływające !, i nie za jaskrawe oświetlenie.Woda
powinna być miękka lub średnio twarda, lekko kwaśna lub obojętna o pH 6,5-7,0, stara, regularnie nieznacznie odświeżana, o temperaturze 23-25°C.Pokarm
rureczniki, wazonkowce, rozwielitki, oczliki, dżdżownice, suche pokarmy, drobne owady !, larwy komarów !.Rozmnażanie
akwaryści uważają za niezbyt trudne. Akwarium tarliskowe musi być całkowicie szklane, o pojemności gdzieś około 25 l i poziomie wody około 15 cm. Powierzchnię wody w akwarium pokrywamy w 3/4 roślinami pływającymi takimi jak wgłębka, paprotnice, pistia, pływające pędy wywłócznika.Akwarium musimy ustawić w zacienionym miejscu. Woda w akwarium tarliskowym powinna być miękka o twardości węglanowa poniżej 1°n, lekko kwaśna lub obojętna o pH 6,7-7,0, musi być idealnie przezroczysta, i z niewielkim dodatkiem garbników, o temperaturze 25-28°C.
Do tak przygotowanego akwarium jak opisałem powyżej wpuszczamy parę dorosłych ryb, w tym wypadku dobór pary nie odgrywa większej roli. Najlepiej jest przygotować do tarła samce i samice w proporcji 2:3, ale akwarium musi być wtedy proporcjonalnie odpowiednio większe. Gotowość ryb do tarła możemy z łatwością zauważyć w zbiorniku ogólnym, gdzie zaczynają one po prostu składać ikrę na pływających roślinach.
Tarlaki powinny przebywać w akwarium tarliskowym przez kilka tygodni. W tym czasie karmimy je rurecznikami i wazonkowcami. Ikra przylepiana jest do pływających roślin. Jest ona stosunkowo duża około 2 mm średnicy. Musimy codziennie przeglądać rośliny i wyszukujemy ziarna ikry, które inkubujemy na szalkach Petriego.
Możemy również nie wyjmować ikry ze zbiornika tarliskowego, a po dziesięciu dniach wyłowić ryby, i wychować młode bezpośrednio w akwarium tarliskowym. Jest to przeważnie metoda mniej wydajna. Rozwój ikry trwa około przez 10-20 dni, wylęgający się narybek jest stosunkowo duży.
Karmimy go pyłem, larwy oczlików, zwiększamy pokarm w miarę wzrostu. Narybek rośnie w miarę szybko, ale występuje znaczne zróżnicowanie wielkości. Musimy narybek segregować, aby zapobiec zjadaniu się młodych rybek wzajemnie.
